«Έφυγε» από τη ζωή ο Άλκης Γιαννακάς: Ο τελευταίος ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου

Πέθανε τα ξημερώματα της Κυριακής, 14 Οκτωβρίου 2025, σε ηλικία 80 ετών ο ηθοποιός Άλκης Γιαννακάς, μία από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. Την θλιβερή είδηση επιβεβαίωσε η επί 25 χρόνια σύντροφός του, Κατερίνα, μιλώντας στην εκπομπή «Πρωινό» του ΑΝΤ1.

«Κάναμε σχέδια και όνειρα…»

«Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, πέρασα υπέροχα μαζί του 25 χρόνια. Θα μου λείψει πάρα πολύ, είναι μεγάλη απώλεια για μένα, ο σύντροφος της ζωής μου. Κάναμε σχέδια αλλά δυστυχώς η ζωή τα φέρνει αλλιώς», τόνισε συγκινημένη η σύζυγός του. Με λόγια γεμάτα αγάπη και θλίψη, η Κατερίνα περιέγραψε τον Άλκη ως «έναν πολύ απλό άνθρωπο, με αστείρευτο χιούμορ και δίψα για τη ζωή».

Η σύντροφός του αποκάλυψε επίσης τον λόγο που ο αγαπημένος ηθοποιός είχε επιλέξει να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας: «Δεν ήθελε να βγαίνει στα κανάλια και να δίνει αφορμές να τον σχολιάζουν, τον ενοχλούσε πάρα πολύ».

Η Κηδεία

Η κηδεία του Άλκη Γιαννακά θα πραγματοποιηθεί το μεσημέρι της Πέμπτης (16/10) στο Ελληνικό, όπου φίλοι, συγγενείς και όσοι τον αγάπησαν θα έχουν την ευκαιρία να τον αποχαιρετήσουν για τελευταία φορά.

Από το «καλό παιδί» στον «ωραίο κακό» του σινεμά

Ο Άλκης Γιαννακάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαρτίου 1945 και η πρώτη του επαφή με τον χώρο του θεάματος ήρθε σε μικρή ηλικία, καθώς είχε μια σύντομη εμφάνιση στην ταινία «Ένας ήρως με παντούφλες» του 1958.

Στη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’60, ο Γιαννακάς κατάφερε να χτίσει μια σημαντική καριέρα, καθιερώνοντας τον εαυτό του ως έναν από τους τελευταίους ζεν πρεμιέ της μεγάλης οθόνης. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, υποδύθηκε συχνά ρόλους του «καλού παιδιού», ωστόσο καθιερώθηκε ως «ο ωραίος κακός του σινεμά» μέσα από τον ρόλο του στο «Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη».

Οι σταθμοί μιας λαμπερής καριέρας

Οι δύο ταινίες που σφράγισαν την καριέρα του ήταν το «Ένας ντελικανής» (1963) και το «Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» (1965), ταινίες που άφησαν το αποτύπωμά τους στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.

Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει περισσότερες από 30 ταινίες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν:

• Δεκαετία του ’60: «Τα παλιόπαιδα» (1963), «Ο παράς και ο φουκαράς» (1964), «Μονεμβασιά» (1964), «Η σοφερίνα» (1964), «Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας» (1966), «Ο παρθένος» (1966), «Στα σύνορα της προδοσίας» (1968), «Ο Νταβέλης» (1969)
• Δεκαετία του ’70: «Οι γενναίοι του Βορρά» (1970), «Μια γυναίκα στην Αντίσταση» (1970), «Η ταξιτζού» (1970), «Μαντώ Μαυρογένους» (1971), «Καταναλωτική κοινωνία» (1971)
• Δεκαετία του ’80: «Παγίδα στην Ελλάδα» (1982), «Τα λιγούρια» (1986), «Ο τρελοξενύχτης» (1986), «Όλοι τους τρελοί εκτός από εμένα» (1987), «Η χήρα με τα κόκκινα» (1988)

Πέρα από τον κινηματογράφο, ο Άλκης Γιαννακάς είχε και σημαντική πορεία στο θέατρο, το οποίο εγκατέλειψε οριστικά στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Μια ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αποσύρθηκε οριστικά από το θέατρο και τον κινηματογράφο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Άλκης Γιαννακάς επέλεξε να ζήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, στην Αθήνα, δίπλα στη σύντροφο της ζωής του. Παρέμεινε πιστός στην επιθυμία του για μια ήσυχη ζωή, με απλότητα και χιούμορ, όπως τον περιέγραψε η Κατερίνα.

Ο τελευταίος ζεν πρεμιέ

Με τον θάνατο του Άλκη Γιαννακά, ο ελληνικός κινηματογράφος αποχαιρετά έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους μιας χρυσής εποχής που δεν θα ξαναγυρίσει. Το αποτύπωμα που άφησε στην ιστορία του ελληνικού σινεμά παραμένει ανεξίτηλο, και ο ρόλος του ως «ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» θα συνεχίσει να ζει στη μνήμη των θεατών για πολλές γενιές ακόμη.

Καλό ταξίδι, Άλκη. Η κληρονομιά σου στον ελληνικό κινηματογράφο παραμένει αθάνατη.