Εντός του ιστορικού κέντρου της Σκιάθου βρίσκεται το υπάρχον κτίριο, κατασκευασμένο στις αρχές του 20ου αιώνα, το οποίο λειτουργούσε ως καρνάγιο και μετατράπηκε τη δεκαετία του ‘80 σε κατοικία. Καθώς οι χώροι του υπάρχοντος κτιρίου δεν κάλυπταν πλέον τις ανάγκες της πολυπληθούς οικογένειας του ιδιοκτήτη, υπήρξε ζητούμενο η προσθήκη νέου κτιρίου και η ανάπλαση του υπάρχοντος.
Προτεραιότητα υπήρξε η ανάδειξη του υφιστάμενου κελύφους του παλαιού καρνάγιου και η διατήρηση της μεγάλης αυλής προς τη θάλασσα. Μια αυλή με χαρακτηριστικά πλατείας, πλακόστρωτη με τον τυπικό πλάτανο στο μέσον της.
Η εν μέρει τριώροφη προσθήκη τοποθετείται σε επαφή με το υπάρχον κτίσμα, σε σχήμα Γ δημιουργώντας μία υπερυψωμένη αυλή ανάμεσα στα δύο κτίρια, από την οποία γίνεται η είσοδος στην κατοικία. Στο νέο κτίσμα στεγάζονται τέσσερα υπνοδωμάτια της κατοικίας με τους αντίστοιχους χώρους υγιεινής, αλλά και το κεντρικό κλιμακοστάσιο που συνδέει τα συνολικά 5 επίπεδα των νέων και υφιστάμενων κτισμάτων.
Βασικό στοιχείο της μελέτης μας αποτελεί η διαμόρφωση αυτής της σκάλας σε σπειροειδή μορφή, κατασκευασμένη από στρατζαριστή οξειδωμένη λαμαρίνα, λειτουργώντας ως συνδετικό στοιχείο της νέας προσθήκης με το υπάρχων λιθόκτιστο κτίσμα.
Το νέο κτίριο παραμένει στην περασιά του υπάρχοντος, σε διώροφο ύψος δημιουργώντας βεράντα στο υπνοδωμάτιο του 2ου ορόφου, στη συνέχεια οπισθοχωρεί, γίνεται τριώροφη και σχηματίζει την αυλή εισόδου της κατοικίας.
Στο υφιστάμενο κτίριο, εσωτερικά αποξηλώθηκαν οι ενδιάμεσοι μη φερόντες διαχωριστικοί τοίχοι για τη δημιουργία ενός ενιαίου κύριου χώρου που λειτουργεί ως καθιστικό, τραπεζαρία και κουζίνα.
Η ξύλινη σκάλα του υπάρχοντος εσωτερικού εξώστη επίσης καθαιρείται, με την πρόσβαση να πραγματοποιείται μέσω του κεντρικού κλιμακοστασίου του νέου κτίσματος, με τη δημιουργία ενός νέου ανοίγματος στη λιθοδομή. Ο ανοικτός εσωτερικός εξώστης λειτουργεί ως χώρος ύπνου για τα παιδιά των επισκεπτών. Τα υλικά που επιλέχθηκαν για το νέο κτίριο, σε αρμονία με το υπάρχον και τον οικισμό της Σκιάθου, είναι η εμφανής λιθοδομή, το τριπτό επίχρισμα, τα ξύλινα κουφώματα, ενώ για την κάλυψη της στέγης επιλέχθηκαν οι σχιστόλιθοι – πλάκες Πηλίου.
Συνολικά, η προσπάθεια επικεντρώθηκε στην ταυτόχρονη λειτουργική επίλυση του εσωτερικού, και την διατήρηση των παραδοσιακών στοιχείων της Σκιάθου που αντανακλώνται και αναδεικνύονται από το υπάρχον κτίσμα.
