Από τον Πανηγυρικό Εσπερινό της Αποδόσεως της Εορτής Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Παναγίας Λαμπηδόνας, όπου μας τίμησαν με την παρουσία τους ο Αρχ. Φιλοκτήμων Σταμόπουλος και ο Πρωτ. Κωνσταντίνος Φλάκης, όπως και οι Πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίου Σπυρίδωνος, όπου είναι Ηγούμενος ο Γέροντας Χρυσόστομος!
Πλήθος κόσμου από την ευρύτερη περιοχή παρευρέθηκε στην μεγάλη γιορτή.
Στον οικισμό Λαμπινού του Δήμου Αφετών, στο ανατολικό Πήλιο, είναι χτισμένη η Μονή της Παναγίας της Λαμπηδόνας
Η παράδοση λέει ότι ένα καράβι κινδύνευε να βυθιστεί και ο καπετάνιος παρακάλεσε την Παναγία να τον βοηθήσει υποσχόμενος ότι, εκεί που θα πέσει η μπάλα του κανονιού του, θα χτίσει ένα μοναστήρι προς τιμήν της. Μια θεϊκή λάμψη (λαμπηδόνα) υπέδειξε το λιμάνι και έσωσε το πλοίο. Ένα τμήμα της μπάλας αυτής σώζεται μέχρι σήμερα στο βήμα του ναού.
Το κτιριακό συγκρότημα περιλαμβάνει τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, με το παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων, τη δυτική ανακαινισμένη πτέρυγα με διώροφα κτίσματα και την ανατολική πτέρυγα που διατηρούνταν σε άσχημη κατάσταση. Ο ναός κτίσθηκε το 1796 από τον αρχιτέκτονα Δήμο Ζηπανιώτη, επί Ιγνατίου και Δανιήλ Ιερομονάχων, με χορηγία του Στέργιου Μπασδέκη (αρματωλός οπλαρχηγός του Πηλίου). Στα χρωματιστά λιθανάγλυφα (έργα του γλύπτη Μίλιου Ζηπανιώτη), που σώζονται στα υπέρθυρα της δυτικής και νότιας εισόδου στο ναό, υπάρχουν επιγραφές όπου αναφέρεται η χρονολογία ίδρυσης του ναού και ο χορηγός. Σε κρήνη που βρίσκεται στην αυλή σώζεται επιγραφή με το έτος 1780.
Ο λεγόμενος «Άγιος των Γραμμάτων μας» Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Επάνω εις έναν βράχο του ανατολικού Πηλίου, κάτωθεν του χωρίου Λαμπινού και σιμά εις το πέλαγος είναι κτισμένο το μονύδριον της Παναγίας της Λαμπηδόνας μαστιζόμενον από θύελλας και λαίλαπας… νανουριζόμενον από τα άσματα τα οποία ο άνεμος έψαλλε δι’ αυτό… Ολόγυρα εις τους τοίχους του ναΐσκου, υψηλά άνω των υπερθύρων και υπό τα γείσα της στέγης, υπάρχουν ωραία μικρά πινάκια παλαιών χρόνων…όλα χρωματιστά, γαλάζια και υποπράσινα και κιτρινωπά και λευκά, με κλαδάκια και λουλούδια… στίλβοντα εις τον ήλιον, χάρμα οφθαλμών, κειμήλια υψηλά κείμενα, στερεά βαλμένα εις τας κόγχας των, λείψανα παλαιών χρόνων και καιρών.»
