Ένα μοναδικό Χριστουγεννιάτικο επεισόδιο από το έργο του Α. Παπαδιαμάντη

Παραθέτουμε ένα χαριτωμένο Χριστουγεννιάτικο επεισόδιο από το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Στο Χριστουγεννιάτικο ιαμβικό κανόνα του Ιωάννη Δαμασκηνού ακούσαμε το υπέροχο «Στέργειν μεν ημάς… όση πέφυκεν η προαίρεσις δίδου». Σ’ένα από τα Χριστουγεννιάτικα αριστουργήματά του ο Παπαδιαμάντης, στη «Ντελησυφέρω» περιγράφει ένα χαριτωμένο περιστατικό, όταν οι ψάλτες «επρόκειτο να κανοναρχήσουν τας προαιρέσεις» δηλ. να ψάλουν τον παραπάνω ειρμό που τελειώνει με τη φράση «όση πέφυκεν η προαίρεσις δίδου». Οι ψάλτες στη Σκιάθο ερμήνευαν τη φράση αυτή με το δικό τους τρόπο, ότι δηλ. σημαίνει να δίδουν οι πιστοί στον ψάλτη προαιρετικά ό,τι έχει ευχαρίστηση ο καθένας ( ό,τι προαιρείσθε) χάριν της ημέρας.

Έτσι υπήρχε έθιμο, ο ψάλτης που έλεγε αυτό το στίχο να περιέρχεται με το εκκλησιαστικό βιβλίο ανοιχτό και να μαζεύει τα φιλοδωρήματα των πιστών που έριχναν εντός του βιβλίου κέρματα για να τον ασημώσουν.