
Διαμαρτυρίες για την τραγωδία στα Τέμπη: Λίγα κεράκια, ένα πανό & άπλετη εκκωφαντική σιωπή (Photos)
Μετά τη δημοσίευση των ηχητικών ντοκουμέντων η ζωή μας χωρίστηκε στα δύο, όπως ακριβώς το εξέφρασε η Έλενα Ακρίτα. Προ ηχητικού και μετά.
Να κοιμηθούμε ήταν αδύνατο πλέον. Έτσι συμφωνήσαμε πως το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην ξεχάσουμε. Καλέσαμε φίλους από όλη την Ελλάδα να οργανώσουν στις γειτονιές μικρές συγκεντρώσεις.
Όχι πολιτική, όχι κόμματα, όχι αντιπαραθέσεις. Η Ελλάδα, με όποιον και αν την κυβερνούσε τότε, θα σκότωνε τα τέκνα της, γιατί έχουμε μάθει στην παρανομία. Δικαιολογούμε τα πάντα. Στα παιδιά σας δε μπορουμε να ξεχρεώσουμε ακόμα και αν ξαναγεννηθούμε. Όσα συγνώμη και αν πούμε χάνονται στον άνεμο.
Λίγα κεράκια, ένα πανό, και άπλετη εκκωφαντική σιωπή.
Δεν ανταποκρίθηκαν πολλοί, αλλά ταράχτηκαν τα νερά στις πόλεις, συζητήσεις εγέρθηκαν.
Στην πόλη μου, το Πέραμα Μυλοποτάμου στο Ρέθυμνο, μαζευτηκαμε μια τριανταριά ατομα. Μείναμε μια ώρα σιωπηλοί να κοιτάμε τα ονόματα. Τριάντα από αυτά θα μπορούσαν να μην είναι γραμμένα στο σεντόνι. Όμως γράφτηκαν.
Θα έπρεπε να παραιτηθεί όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά όλη η πολιτική ζωή της Ελλάδας, από ντροπή για τη νοοτροπία που καλλιέργησε και που σκοτώνει αργά αργά τους νέους μας κ τα όνειρά τους. Αφού αυτό δε γίνεται, μόνο να διδάξουμε μπορούμε τους μαθητές μας ότι η παρανομία αργά ή γρήγορα θα σκοτώσει τους αγαπημένους τους.
Οι φωτογραφίες είναι από το μικρό μνημόσυνό μας. Με κεφαλιά σκυμμένα όλοι μας, από ντροπή, λύπη, απελπισία.
Κουράγιο μέχρι την τελική δικαίωση. Είμαστε δίπλα σας.