Δήμος Διστόμου – Αράχοβας – Αντίκυρας: Εκδηλώσεις Μνήμης για τα 196 χρόνια από την ιστορική μάχη της Αράχωβας
Ο Δήμος Διστόμου – Αράχωβας – Αντίκυρας σας προσκαλεί στις εκδηλώσεις μνήμης για τα 196 χρόνια από την ιστορική μάχη της Αράχωβας (18-24 Νοεμβρίου 1826).
Ας δούμε ένα σύντομο ιστορικό της Μάχης.
Στις 18 έως 24 Νοεμβρίου 1826 συντελέστηκε ένα από τα κορυφαία γεγονότα της Ελληνικής επανάστασης, η Μάχη της Αράχωβας, που καθόρισε τη μετέπειτα έκβαση της Εθνικής παλιγγενεσίας.
Μετά την ηρωϊκή έξοδο και την πτώση του Μεσολογγίου στα 1826, ο αγώνας των Ελλήνων περιορίστηκε στο Παλαμήδι της Πελοποννήσου και στην Ακρόπολη των Αθηνών. Τα τουρκικά στρατεύματα φάνηκε ότι επικράτησαν στη Στερεά Ελλάδα. Ο Κιουταχής κηρύσσει αμνηστεία και οι ΄Ελληνες τη δέχονται, εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών που είχαν διαμορφωθεί.
Η Ελληνική κυβέρνηση διορίζει το Γ. Καραϊσκάκη αρχιστράτηγο της Ρούμελης ώστε να ξεσηκώσει και πάλι τους Έλληνες.
Στις 17 Nοεμβρίου ο Καραϊσκάκης στρατοπέδευσε στο Δίστομο. Mόλις ο Mουσταφάμπεης (ή Μουστάμπεης) πληροφορήθηκε την κίνηση του Kαραϊσκάκη, κατευθύνθηκε προς τα Σάλωνα για να ελευθερώσει τους συμπατριώτες του, που είχαν αποκλειστεί από τους Eλληνες στο κάστρο. Μαζί του είχε πλέον και τους άντρες που του έστειλε για βοήθεια ο Kιουταχής υπό τον Kεχαγιάμπεη (2.000 Tουρκαλβανούς και 200 ιππείς).
Ο ίδιος έμεινε στη Μονή Ιερουσαλήμ, σε πλαγιά του Παρνασσού πάνω από τη Δαύλεια. Ένας διάκονος που γνώριζε αλβανικά, άκουσε τον Μουσταφάμπεη να λέει ότι επρόκειτο να βαδίσουν προς τα Σάλωνα μέσω Αράχωβας και αμέσως ενημέρωσε τον ηγούμενο της μονής. Ο ηγούμενος έστειλε τον μοναχό Παφνούτιο Χαρίτο και ειδοποίησε τον Καραϊσκάκη στο Δίστομο για την κρίσιμη πληροφορία.
Ο Καραϊσκάκης κινήθηκε αποφασιστικά. Tο ίδιο βράδυ της 17ης Nοεμβρίου, έστειλε το Γαρδικιώτη Γρίβα και το Γεώργιο Bάγια με 500 άντρες να οχυρώσουν την εκκλησία του Aγίου Γεωργίου μέσα στην Αράχωβα και στις 18 Nοεμβρίου, τον Iωάννη Δυοβουνιώτη με 400 άντρες να κλείσουν το πέρασμα προς τα Σάλωνα. Ακόμα ζήτησε απ’ όλους τους οπλαρχηγούς της περιοχής να σπεύσουν στην Aράχωβα. Το μήνυμα έλαβαν ο Γεώργιος Δυοβουνιώτης που βρισκόταν στους Δελφούς αλλά και οι πολιορκητές των Σαλώνων.
Το σχέδιο του Καραϊσκάκη, ήταν ευφυές. Τοποθέτησε σκοπιές (καραούλια) σε διάφορα σημεία για να πληροφορείται κάθε κίνηση του εχθρού και απέκλεισε αθόρυβα τους εχθρούς του στην Αράχωβα. Ο κλοιός που σχημάτισε γύρω τους αποδείχτηκε ασφυκτικός.
Η μεγάλη νίκη των Ελλήνων αποδόθηκε στη σωτήρια επέμβαση του Αγίου Γεωργίου ο οποίος βοήθησε πολύ, με το δριμύ χειμώνα και τον άγριο «Κατεβατό» δηλαδή το βορειοανατολικό ψυχρό άνεμο από τον Παρνασσό, στην εκδίωξη των κατακτητών.
Oι Tούρκοι δεν είχαν άλλα εφόδια, ο καιρός χειροτέρευε διαρκώς και οι Eλληνες οπλαρχηγοί είχαν αποκλείσει όλους τους δρόμους προς την Aράχωβα. Έτσι αναγκάστηκαν στις 21 Nοεμβρίου να ζητήσουν συνθηκολόγηση.
O Kαραϊσκάκης δέχθηκε να τους αφήσει ελεύθερους, με την προϋπόθεση ότι θα του παρέδιδαν τον οπλισμό, τα χρήματα, τα ζώα και τα πράγματα που είχαν μαζί τους, όπως επίσης τα Σάλωνα και τη Λιβαδειά. Oι όροι αυτοί απορρίφθηκαν από τον Mουσταφάμπεη και τον Kεχαγιάμπεη, κυρίως επειδή φοβούνταν τον Kιουταχή.
Ο Μουσταφάμπεης για να ενθαρρύνει κι αυτός τους στρατιώτες του συμμετείχε στις ανταλλαγές πυρών πυροβολώντας ο ίδιος. Σε ένα τέτοιο επεισόδιο τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι. Oι Τουρκαλβανοί απέκρυψαν το θάνατό του και προσπάθησαν να διαπραγματευτούν με τους Eλληνες, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Την 24η Νοεμβρίου σημειώθηκε μεγάλη χιονόπτωση. Το μεσημέρι οι απελπισμένοι Tούρκοι βγήκαν από τα ταμπούρια τους και με τα γιαταγάνια στο χέρι, κατευθύνθηκαν προς τις κορυφές του Παρνασσού για να σωθούν.
Oι Έλληνες των οποίων το μπαρούτι είχε βραχεί από το χιόνι και είχε αχρηστεύσει τα όπλα τους, άρχισαν να τους κυνηγούν και να τους σφάζουν με γιαταγάνια και μαχαίρια. Η καταδίωξη εξελίχθηκε σε σφαγή, που ολοκληρώθηκε τα μεσάνυχτα. Aπό τους Τούρκους διασώθηκαν μόνο 150, οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο στη Mονή Iερουσαλήμ. Οι φονευθέντες Τούρκοι εκείνη την ημέρα ήταν περίπου 600 ενώ πολλοί συνελήφθησαν. Αλλά και από αυτούς οι περισσότεροι πέθαναν από κρυοπαγήματα.
Oι συνολικές απώλειες στο ελληνικό στρατόπεδο ήταν συγκριτικά πολύ μικρότερες: λιγότεροι από 20 νεκροί και περίπου 50 τραυματίες.
Η σημασία της νίκης της Αράχωβας υπήρξε μεγάλη καθόσον αναπτέρωσε το ηθικό των μαχομένων μετά την πτώση του Μεσολογγίου και τους έδωσε ελπίδα να συνεχίσουν τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, μέχρι την τελική δικαίωση.
Η Μάχη της Αράχωβας με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ήταν σημείο αναφοράς για την Ελευθέρωση της πατρίδος.